TEVEKKELİ be. (ar. tevekkülden).
1. Boşuna, boş yere, bir nedeni olmadan (olumsuz fiillerle kullanılır): Tevekkeli o adama deli dememişler. Demek bize darılmış, tevekkeli günlerdir aramıyor.
2. Tevekkeli değil, boşuna, nedensiz değil.