TEVELLİ a. (ar. vely’ den tevelli, tevellS). Esk.
1. Biriyle dostluk kurma, ona yanaşma.
2. Akrabalık.

—Tasav. "Geri dönmek", "terk etmek", "sürdürmek", "birine yardım etmek", “birini sevmek" ve "işi üzerine almak” anlamlarına gelen bu sözcük, tasavvufta kulun kendinden yok olmak (fenâ) suretiyle Tanrı ile var olması sırasında, onun bütün işlerini Tanrı'nın üstlenmesi anlamında kullanılır. Alevilerde, Ali ve onun soyundan gelenleri sevmeye tevelli denir.