TEVKİR a. (ar. vakar'dan
tevkii). Esk.
1. Saygı gösterme, ağırlama, ululama:
"Siz ne büyükleri lüzumundan ziyade tevkire, ne de küçükleri tahfif ve
tahkire tenezzül etmezsiniz" (A. H. Tarhan).
2.
Tevkir etmek, ululamak, ağırlamak:
"Lâyık mı, edip kaviyi tevkir, /
Bî-kudret olan mülûku tahkir" (A. H. Tarhan).
Kaynak: Büyük Larousse