TIN a. (yansıma söze).
1. Metal ve içi boş bir şeye vurulduğunda çıkan tınlama sesi.
2. Tın tın, tınlama sesi, bir kimsenin bilgisizliğini, kafasının boşluğunu belirt mek için kullanılır: Tın tın bir adam. Katası tın tın. Tin tın ötmek.