TINMAK g f Tkz.
1. Bir şeye, bir kimseye önem vermek, tepki vermek, aldırmak (olumsuz cümlelerde); Ne söylesen tınmıyor. O kadar konuştum, hiç tınmadı, kitabını okumayı sürdürdü.
2. Tınmaz melaike, kendi halinde, sessiz sedasız kimseler için şaka yollu söylenir.