TOMURMAK gçz. f.
1
. Esk.
Bir şeyden söz ederken, şişip kabarmak: "Döndü Tuğrul geldi, Rey de o! zaman I Burnu tomurdu olur kanı revan"
(Düsturnamei Enveri, XV. yy.).
2. Yörs.
Ağaç ve asmalarda filiz vermek üzere gözler kabarmak, tomurcuklanmak.
3. Yörs.
Ağacı dibinden kesmek.
Kaynak: Büyük Larousse