Yalnizligin Ta Kendisi
Sevdiklerinizden ayrilmak, bir insan için katlanilmasi en zor duygulardan biri. Giden için de ayri bir duygu yasar, geride kalan ise onun biraktiklariyla zamanini geçirir. Sevmek kimi zaman dayanilmasi en güç zorluklardan biri herhalde. Ayrilik yüregine demir atmissa ve paslanmaya birakilmissa, unutulmus bir mektup gibi sararmis ve katlanmis duyulari yasiyorsan, iste o zaman yasam uçurumun kenarinda esen firtinayla mücadele etmek kadar zordur. Bazen düsünürsün uçurumun en dip kösesinde kendini... Ne çikacagini bilmeden.
Yüreginin sizisi dinmeden, elin kanar, bacagin, yüzün... Ama aldirmazsin çünkü ayrilik acisi hepsini bastirmistir ve dersin yine basaramadim.
Ayriligi dindiremedim, o içimde yanan alev alev isigi söndüremedim dersin kendi kendine ama kimseler duymaz seni... Çünkü ayriligi yasamis yalnizligin en kuytu kösesinde ve çikmaz bir sokagin bas harfini almissindir, adin yalnizligin ta kendisindir'
