TUHAF sıt.
1. Alışılagelene uymadığı için bilinmeyen, yadırganan, gülünç bulunan, şaşkınlık uyandıran şey için kullanılır; acayip, garip: Tuhaf bir isim. Tuhaf bir ev. Yemeğin tuhaf bir tadı var. Tuhaf bir kıyafet. Tuhaf bir şey mi söyledim?
2. Davranışlarıyla, görünüşüyle vb. anlaşılmaz bulunan, alışılagelenin dışında, değişik kimse için kullanılır; acayip, garip: Tuhaf bir gençtir, insanlardan çok hayvanlarla konuşur. Kışın ipekli elbiseyle gezen tuhaf bir kadındı.
3. Anlaşılması güç, bir anlam verilemeyen tutum, davranış vb. için kullanılır; acayip, garip: Yüzünde tuhaf bir gülümseme belirdi. Bu çocuğun bakıştan çok tuhaf. Tuhaf bir karar.
4. (Bir) tuhaf olmak, kendim yalnız, güçsüz hissetmek; tuhaf davranışlarda bulunmak; (bir) garip, (bir) acayip olmak. || Tuhafına gitmek, acayibine gitmek.

♦ be. Bir eylemin değişik, şaşırtıcı bir biçimde yapıldığını belirtir; acayip, garip: Tuhaf yürümek, konuşmak. Bugünlerde çok tuhaf davranıyor, onu anlayamıyorum.

♦ ünl. Sözü edilenin şaşkınlıkla, hayretle karşılandığını belirten söz; acayip, garip: Tuhaf! O hiç böyle şeyler yapmazdı Tuhaf! Demek sizle vedalaşmadan gittiler.