1. Var olan, var olduğu düşünülen şeyler bütünü, yaratılmışların tümü; evren. (Bk. ansikl. böl. isi. fels. ve Tasav.)
2. Dünya, yeryüzü: Âlemi bir uçtan bir uca dolaşmak.
3. Herkes, başkaları: Âleme rezil olmak. Yaptıklarını bütün âlem duydu.
4. Çevre, topluluk; dünya: Sanat âleminin meşhur simaları.
5. Kendi içinde bir düzeni olduğu ya da bağımsız bir bütün oluşturduğu düşünülen soyut ya da somut şeyler bütünü: Ruhlar âlemi. Hayal âleminde yaşamak. Denizaltı âlemi. Böcekler âlemi.
6. Eğlenti: içki âlemi.
7. Âlem yapmak, sazlı sözlü olarak topluca eğlenmek. || Âleme talih, bize kör Salih, başkalarının şansı karşısında kendi şansının kötü olduğunu düşünen kimse tarafından yakınmayla söylenir. || Âlemi var mı? Ne âlemi var?,bir davranışın yerinde ve zamanında yapılmadığını vurgulamak için çıkışarak söylenir.