TUTAM sıf.
1. Bir sayı sıfatıyla birlikte kullanıldığında, bir şeyin avuç içi ya da parmak ucu ile tutulabilen miktarını belirtir: Bir tutam ot. Bir tutam biber.
2. Tutam tutam, demetler, tutamlar halinde: Saçları tutam tutam dökülmek. || Bir tutam, çok az, azıcık: Havalar kurak gittiği için koca ovada bir tutam yeşillik görünmüyordu.

♦ a. Deste, demet.

—Bot. Doğal olarak birbirlerine çok yakın çıkan filiz, dal, bitki topluluğu.