TUTUKLU sıf. ve a. Huk. Mahkemece kesin bir mahkûmiyet kararı verilmeden, geçici bir önlem olarak, özgürlüğünden yoksun bırakılmış kişi. (Hükümlüden farklı olarak tutuklu, suç işlediği konusunda kesin bir yargıya varılmamış kişidir.) [Eşanl. MEVKUF.]

♦ sıf. Bir yere kıstırılmış, kapatılmış, hareket edemeyen bir şey için kullanılır.

—Hidrol. Tutuklu örtü, suyun, derinlerde, iki geçirimsiz katman arasında ve basınç altında bulunduğu su örtüsü.

♦ be. Tutuklu olarak.