TÜBERKÜL a. (fr. tubercule). Der. hast. Altderide derinde doğarak derinin üzerinde yavaş ilerleyen yıkıcı sivri düğümcükler oluşturan birikinti. (Tüberküller. kalınlıklarıyla ve kendiliğinden iyileşme eğilimi göstermemekle kabarcıklardan ayrılırlar. Her zaman bir nedbe bırakırlar. Özellikle frenginin üçüncü devresinde görülürler.)

—Anat. Kol kemiği tüberkülü, kol kemiğinin üst ucundaki büyük çıkıntı. Üzerine dikenüstü, dikenaltı ve küçük yuvarlak kaslar yapışır.