TÜF a. (fr. tuf;
ital. tufo;
lat. tofus,
sünger- si taş'tan).
1. Gözenekli yapı gösteren bazı tortul ve volkanik kökenli kayaçlara verilen ad.
2. Kireçli tüf,
çözünmüş kireç içeren kaynak sularının çıktığı yerlerde, C02'nin uçması sonucunda bitkilerin ve kayaların çökelen kireçle kaplanmasıyla oluşan gözenekli kireçtaşı; kireçtaşı traverteni ile eşanlamlı. (Örn. Pamukkale traver- tenleri.) || Kireçtaşı tüfü,
pek çok kırıntılı öğe (mikalar, kuvarzlar) ve kabuklu artıklar içeren, sarımsı beyaz, gevrek ve gözenekli tebeşirli kireçtaşı türü. (Kolayca işlenen bu kayaç havada sertleşir ve inşaatta kullanılır [Touraine kireçtaşı tüfü].) || Volkanik tüf,
çeşitli boylarda (külden bloka kadar) yanardağ püskürtülerinin az ya da çok katmanlaşmış birikimi; daha sonra bu birikim sızma sularının etkisiyle sertleşir. (Örn. Ürgüp yöresindeki çeşitli yapıların oyulduğu, inşaatta da kullanılan tüfler.)
Kaynak: Büyük Larousse
