TÜM belgsz. sıt. Bütün: Tüm kent beyaza büründü. Akşamdan tüm bir ekmek kaldı. Tüm insanlar ölümlüdür.
♦ belgsz. adi.
1. Bir şeyin bütünü, topu, tamamı, hepsi: Elindekilerin tümünü kaybetti. Bunların tümü işine yarar.
2. Tümüyle, tümden, bütünüyle: Size tümüyle katılıyorum. Söyledikleri tümden yalan.
♦ a.
1. Tümen sözcüğünün kısaltılmışı.
2. Esk. Yumru.
Kaynak: Büyük Larousse