ŞAHABETTİN SÜLEYMAN, türk yazar (İzmir 1885 - Davos, İsviçre, 1919). Mülkiye'yi bitirdikten (1908) sonra Vefa idadisi'nde (1908-1910), 1911’den başlayarak da İstanbul ve Galatasaray sultanilerinde, Darülmuallimin'de fransızca, edebiyat, felsefe okuttu. Gazetecilik yaptı. Şair İhsan Raif Hanımla (1877-1926) evlendikten sonra gittiği İsviçre’de İspanyol gribine yakalanarak öldü. Fecri âti topluluğunun kurucularındandı; bu topluluğun bağlı olduğu “sanat şahsi ve muhteremdir” ilkesi onun sözüydü. H. Taine, E. Faguet gibi batılı eleştirmenlerin kuramlarını türk edebiyatına uyguladı. Sanat ve edebiyat sorunlarını ele alan kitaplar (Sanatı tahrir ve edebiyat [1911], Malumatt edebiye l-ll [F. Köprülü ile, 1912-1913]), edebiyat tarihleri (Tarihi edebiyatı Osmaniye [1910], Yeni OsmanlI tarihi edebiyatı I [F. Köprülü ile, 1914]), yerleşik değer yargılarına karşı çıkan eleştiriler (Namık Ke- mal-Karabela münasebetiyle [1911], Abdülhak Hamit-hayatı ve sanatkâr [1911]) yayımladı. Öykü ve oyunlarında yer yer canlı gözlemlere ve toplumsal eleştiriye yer verdi. Bu tür yapıtlarından kadın eşcinselliği konusunu ele alan Çıkmaz sokak oyunu (Resimli kitap dergisinde yayını 1909; bas. 1911) ahlak dışı sayılarak sert eleştirilere hedef olmuş, yazar bu yüzden Vefa idadisi'ndeki görevinden uzaklaştırılmıştı. Baudelalire'den türkçeye ilk şiir çevirileri de onundur (Seyyiat çiçekleri, Safahatı şiir ve fikir dergisi, 1914).