ŞAŞKIN sıf ve a.
1. Bir şeyden dolayı düşünceleri dağılmış, karışmış, ne yapacağını bilemez duruma gelmiş, hayrete düşmüş kimse için kullanılır: Uğradığı felaket karşısında şaşkındı.
2. Düşüncesizce davranan, çabuk unutan, dikkatsiz, dalgın bir kimse için kullanılır; sersem, akılsız: O şaşkın, anahtarları yine arabada unuttu.
3. Şaşkın şaşkın, çok şaşırmış olarak, şaşkın bir biçimde: Şaşkın şaşkın bize bakıyordu. j| (Birini) şaşkına çevirmek, bir kimseyi iyice şaşırtarak ne yapacağını bileıTtez duruma düşürmek. || Şaşkına dönmek, beklenmedik bir durum ya da olay karşısında ne yapacağını kestirememek, şaşkınlaşmak.

♦ sıf. Şaşkınlığın belirtisini taşıyan şey için kullanılır Şaşkın bakışlarla etrafını sey retmek

—Elektromanyet, Şaşkın iğne, manyetik alanın, gerek doğal (manyetik fırtınalar), gerek yapay (sınai akımlar, demir kütlelerinin yer değiştirmesi vb.) ani değişimleri etkisiyle, ani ve düzensiz sapmalara uğrayan mıknatıslanmış iğne.