ŞEMS a. (ar. şems). Esk.
1. Güneş: Keş-şems (güneş gibi). Ke-ş-şems fi vasat -in-nehar (gün ortasındaki güneş gibi; çok belirgin besbelli, apaçık). Gurub-i şems (güneşin batışı).
2. Şems ü karnen güneş ve ay. || Şems-i füruzan, şems-i münlr, şems-i rahşan, şems-i dırahşan, parlak güneş. || Şems-i hakikat, hakikat güneşi.