SHEVCHENKO (Taraş Grıgorıyevich), UkraynalI şair (Morintsıy, bugün Zvenigorod, Çerkassi bölgesi, 1814 - Petersburg 1861). Eski bir toprak kölesi olan Şevçenko, 1838'de özgürlüğüne kavuşunca resim dersleri almaya başladı. Halka özgü ve duygusal bir anlatımla, Ukrayna ve geçmişiyle ilgili anılarını dile getirdiği ilk şiirlerinde (Kobzar, 1840; Hajdamaki, 1841) bile toplumsal bir eleştiri sezilir. Toplumsal ve ekonomik gereçlerin etkisiyle düşüncesi köktencileşti; köleliğe ve ulusal baskıya karşı çıkıp (Son, Naymıyçka, Kavkaz, 1844-45) slav halklarını başkaldırmaya çağıran şiirleri (Jeretik, Testamenl [fr. çev.], 1845) ancak elyazması halinde elden ele dolaşabildi. (TroisAns [fr. çev), 1845). "Kiril ve Metodiy" adlı gizli derneğin üyesi olduğundan 1847'de tutuklanıp Orsk'a, sonra da Novopetrovsk'a sürüldü; ancak bildiğinden caymadı ve özlemini dile getirip otokrasiyi kötüledi (Les Roıs [fr. çev.], 1848) ve özyaşamöyküsel hikâyeler (Hudozik, 1856) yazdı. Aftan yararlandığında (1857) sağlığı iyice bozulmuştu. Demokrat cepheye katıldı, çektiği işkenceyi dile getirdi (Neofit, 1857), köleliğin kaldırılmasını savundu ve parlak bir geleceği haber verdi. Ukrayna ulusal edebiyatının babası olarak bilinir. Çizginin yalınlığıyla gözlem yetisinin birleştiği resim ve gravürlerinde büyük bir ustalık görülür.