ŞEVK, -ki a. (ar. şevk).
1- Bir şeye karşı duyulan aşırı istek, heves: Bu olaydan sonra bütün şevki kırıldı.
2. Sevinç, neşe: Her sabah uykudan yaşama şevkiyle uyanmak.
3. (Bir kimseye) şevk vermek, onu herhangi bir konuda ısteklendirmek. || Şevke gelmek, bir işe, istekle, heyecanla sarılmak; büyük bir neşeyle dolmak. || (Bir kimseyi, bir topluluğu vb.) şevke getirmek, onun, o topluluğun bir işe büyük istekle, heyecanla sarılmasını sağlamak.

—Esk. Şevk ü tarab, sevinç ve coşkunluk.. || Şevk-alud - ŞEVKALUD.