ŞIK, -kı sıf. (alm. Schick, biçim, düzen’ den).
1. Zevkle seçilmiş, hoş, güzel, zarif bir giysi ve giyim için kullanılır; zarif: Şık bir ayakkabı. Şık bir takım giyiyordu.
2. Zarif, hoş, güzel giyimli bir kimse için kullanılır; zarif: Yeni elbisesiyle o gece çok şıktı.

♦ be. Zarif, güzel, hoş: Şık giyinmek.

ŞIK, -kkı a. (ar. şıkk).
1. Bir seçim durumunda, seçilebilecek yolların, alınabilecek kararların her biri; seçenek, alternatif: Ünümüzde fazla şık yok. Birinci sorunun doğru yanıtı a şıkkıydı.
2. Esk. ikiye ayrılmış bir şeyin parçalarından her biri.

—istat. Nitel bir özelliğin gösterebileceği değişke.