ŞİHAB a. (ar. şihab. şa- hab, cesur, yiğit). Esk.
1. Alev, kıvılcım: "Sevdaların biraz şihaba benziyor" (R. N, Güntekin).
2. Meteor.
3. Şihab-ı sa- kıb. parlak ateş parçası. || Şihab-üd-din, dinin ışığı. (Şahabettin biçiminde erkek adı olarak kullanılır.)