ŞİMŞİR a Kuzey yarıküre kökenli, her mevsime dayanıklı ya da yarı dayanıklı, hepyeşil ağaççık. (Bil. a. buxus, şimşirgiller familyası.)

♦ sıf. Şimşirden yapılmış şey için kullanılır: Şimşir tarak. Şimşir kaşık.

—ANSİKL. Adi şimşir (Buxus sempervirens) kurak ve çorak yerlerde, daha çok kalkerli bölgelerde yetişen 1 ile 5 m yüksekliğinde güzel bir ağaççıktır. Çiçekleri küçük ve sarı, odunu sarımsı ve çok serttir. Avrupa'nın güneyinden Hindistan’a kadar yaygındır. Türkiye’de daha çok Karadeniz bölgesinde yetişir. Batı ve Güney Anadolu’da da bulunur Çok ince ve çok homojen dokulu sert odunu (yoğunluğu 0,9 ila 1,06) sertlik skalasında abanozdan sonra ikinci sırada yer alır. Torna ve yontu işlerine çok elverişlidir. Mekik, kaşık, havan, tuzluk, ağırlık gibi ev eşyası ya da bilezik, kolye gibi süs eşyası yapmakta kullanılır. Anadolu şimşiri bu bakımdan değerli olduğundan eskiden beri dış ülkelere ihraç edilir.
Çok dallı, cüce bir çeşidi (Buxus sempervirens var. suffruticosa) bahçelerde tarh kenarlığı olarak kullanılır. Uzun yapraklı şimşir (B. longifolia) Akdeniz yöresinde, küçük yapraklı şimşir (B. microphylla) Japonya'da yetişir. Bütün şimşir türleri park ve bahçelerde süs için yetiştirilir. Şimşir odununun suyu dekoksiyon halinde başa sürülerek saç çıkartıcı olarak kullanılır. Yapraklarının ve kök kabuğunun idrar artırıcı, safra söktürücü, ateş düşürücü, terletici ve kurt düşürücü etkisi varsa da zehirli olduğundan kullanılması tehlikelidir.