ŞUH sıf. ve a. (fars. şuh). Serbest davranışlı, işveli, neşeli kadın için kullanılır.

♦ sıf. Neşeyi, işveyi gösteren bir şey için kullanılır: Şuh bir kahkaha.

—Esk. Şuh-çeşm, şuh-ru, küstah, utanmaz. || Şuh-meşreb, şuh-tabiat, şen, oynak. || Şuh-zeban, ağzına geleni söyleyen, utanmaz. || Şuh-ı ceta-cu, cefa çektiren güzel.