ŞÜYU,-u a (ar. şüyCT). Esk.
1. Yayılma, herkes tarafından bilinme
2. Şüyu bulmak, yayılmak, herkes tarafından duyulmak.

—isi. huk. Hisseli, hisseleri ayrılmamış mal. || Şüyu-i asli, sözleşme yapıldığı sırada var olan şüyu. || Şuyu-i tart, sözleşme yapıldığı zaman bulunmayan, sonradan ortaya çıkan şüyu.