SADİ, asıl adı Ebu Abdullah Müşerrifüttin bin Müslih eş-ŞIrazi, iranlı şair, yazar (Şiraz 1193- 1213 ? - ay. y. 1292). Asıl adını unutturan Sadi mahlası, salgurlu hanedanından Sad bin Zengi ya da Sad bin Ebubekir’in adlarıyla ilgilidir, ilk öğrenimini ülkesinde yaptıktan sonra gittiği Bağdat'ta Nizamiye medresesi’nde okudu. Ünlü sufi Şihabettin Sühreverdi ile tanıştı. Şam ve Hicaz'a gitti. Hac görevini de yerine getirdikten sonra döndüğü Şam'da bir süre vaaz verdi. Atabek Ebubekir bin Sad’ın hükümdarlığı döneminde (1231-1260) Şiraz'a gitti. Ebubekir ve oğlu Sad için Bostan ve Gülistan adlı yapıtlarını yazdı. Sal- gurlular'ın ortadan kalkması üzerine Şiraz'dan ayrıldı, Bağdat ve Hicaz'a gitti (1264). Dönüşünde G.-D. Anadolu’yu, Azerbaycan'ı gezdi. Azerbaycan’da moğol devlet adamı Atamelik Cüveyni ve Şemsettin Cüveyni, şair Hümamı Tebrizi ile tanıştı. Şiraz'a döndü; ölümüne değin vaktini kendi zaviyesinde ibadetle geçirdi. Bugün üzerinde güzel bir anıt yapılmış olan zaviyesinde gömüldü. Mezarının bulunduğu semt onun adı ile anılır (Sadiye). Yapıtlarındaki Yemen, Belh, Bamyan ve Kaşgar'a gittiğine ilişkin bilgiler, gerçekle bağdaşmamaktadır. O buraların adlarını, öykülerindeki olaylara bir yer gösterme gereksinimi duyduğu için anmıştır.
Kusursuz bir anlatış biçimi olan Sadi’ nin üslubu basit gibi görünür, ancak kolay taklit edilemez (sehli mümteni). Yapıtları, “Bisütun" diye tanınan Ali bin Ahmet tarafından iki kez (1325,1334) külliyat halinde derlendi, irili ufaklı 22 ya da 23 yapıtı içeren bu külliyat içindeki yapıtlardan başlıcaları şunlardır: Takrizi dibaçe, Mecalisi pencgâne, Suali sahibdivan, Akl u ışk, Gülistan, Bostan, Kasaidi farsi, Kasaid-i arabi, Gazeliyat, Hubsiyat, Hezliyat.