SADIK sıf. (ar. şıdktan sadık)
1. (Bir kimseye) sadık, bir kimseye bağlılığı, sadakati sürekli olan, güvenilir kimse ya da hayvan için kullanılır: Sadık bir dest. Sahibine sadık bir köpek.
2. (Bir kimseye) sadık, aşk ilişkisinde bir kimseye bağlı olan, özellikle de eşini aldatmayan kimse için kullanılır: O, bana her zaman sadıktı. Sadık bir koca.
3. Bir şeye (soyut) sadık, ona bağlı olan, ondan vazgeçmeyen kimse için kullanılır: ilkelerine sadıktır.
4. Bir kimseye, bir şeye sadık kalmak, ona olan bağlılığını sürdürmek, ona her zaman bağlı kalmak.

—Esk. Doğru, gerçek. || Sadık-Cıl-beyan, sadık-ül-kavl, sadık-Cıl-kelam, sözü değru, doğru sözlü olan. || Sadık-ül-vaad, sözünün eri, sözünde duran.