SADİZM a. (fr. sadisme; özel a. Sade1 dan).
1. Tatmini, başkalarına çektirilen manevi ya da fizik acıya bağlı olan cinsel sapıklıkların tümü. (Eşanl. SADİSTLİK.) (Bk. ansikl. böl.]
2. Acı çektirmekten alınan zevk; başkalarının. mutsuzluğundan duyulan tat; gaddarlık.

—Psikan. Sidik-sadizmi, çocuğun ruhsal -cinsel gelişiminde, sidiğin yıkıcı güçlerle donandığı evrenin özelliği.

—AnSİkl. "Mazoşizm” terimi gibi, "sadizm" terimi de 1886’da Krafft-Ebing tarafından kullanıldı; S. Freud ve psikanaliz geleneği tarafından da yeniden ele alındı. Freud, 192C’de ölüm dürtüsü varsayımını kurduktan sonra, sadizmi bu dürtünün bölümlerinden biri olarak tanımlamıştı. Cinsel dürtüye bağlı olan bu dürtü dışa yönelikti. Sadizm, başkalarına yönelik apaçık bir etkinliğe dayanır ve bu saldırganlık cinsel fantazmaların işe karışmasına her zaman bağlı değildir. Özellikle çocukta böyle bir dürtü, sadik-oral ve sadik -anal evrelerde ortaya çıkabilir. Cinsel birleşmede görüldüğünde sadizm, karşıtı olan "mazoşizm” ile birlikte ele alınmalıdır (sadomazoşizm).

—Psikan. Gelişmenin erken evrelerine özgü karışıklıkta, bütün vücut sıvıları anne sütünün eşdeğerlisi olarak algılanır ve özellikle sidik üretimi, süt üretimi olarak kavranır. Ama yoksun kalmanın etkisiyle bir fantazma bu iyi sıvıyı, yakıcı bir öğeye dönüştürebilir. Böylece sidik, ona atfedilen yakıcı ve yıpratıcı özellikleriyle, yoksunluğa yol açan nesneyi yıkmak için kullanılabilir.