SAHİF, sıf. (ar. sartafef’ten sahil, dişi, sahile). Esk.
1. Gevşek, boş.
2. Zayıf, hafif, etkisiz: "Tavsiye edilecek bir şeyde Babı hükümet bâbı maişettir düsturı sahifine artık veda etmektir" (İsmail Suphi). Efkârı sahife, mütalaayı sahife (boş, yetersiz düşünceler).