SAHAF a. (ar. suhltan sahhsf). Genellikle eski ve kullanılmış kitap alıp satan kimse; bu kitapların satıldığı dükkân. (Bk. ansikl. böl.)

—Tar. Sahaflar şeyhi, eskiden sahafların bağlı bulundukları esnaf loncasının başı. (Şeyh, kitapçı esnafı arasında çıkan anlaşmazlıkları çözümlemek ve onların devlet dairelerindeki işlerini izlemek üzere esnaf tarafından seçilirdi.)

—ANSİKL. XIV. yy. ortalarında Bursa'da başlayan sahaflık, başkent Edirne’ye taşınınca (1368), XV. yy. ortalarına kadar burada gelişti ve İstanbul’un fethinden (1453) sonra da Fatih, Eyüp, Bayezit camilerinin avlularında sürdü. "Sahaf kitapları" denen bu tür kitapların alım ve satımı, Sahaflar çarşısı kurulduktan sonra burada yapılmaya başlandı.