SAİR sıf. (ar. seyKden sâir yürüyen, dolaşandan). Başka, diğer: Sair hususat.

SAİR sıf. (ar. seyr'den sâ‘ır) Esk
1, Yürüyen, dolaşan.
2. Sair fil-menam — SA İRFİLMENAM.

SAİR a. (ar. sa'Jı). Esk.
1. Ateş.
2. Cehennem: Azabı sair (cehennem azabı).