SALAVAT, -tı a. (ar şa/âf'ın çoğl. salavat).
1. Esk. Namazlar.
2. Hz. Muhammet ile onun soyundan gelenlere ve ileri gelen sahabeye okunan dua.
3. Salavat getirmek, kötü ve tehlikeli bir durumdan kazasız belasız kurtulmak için salavat okumak. || (Birinin) yanına salavatla girilmek, bir kimsenin sertliğini, ondan korkulduğuna belirtir.

—Spor. Yağlı güreşlerde cazgırın yarışmalardan önce, güreş alanında yüksek sesle okuduğu dua. (Genellikle şöyledir: Allah Allah İllallah / Hayırlar gele inşallah / Pehlivan, pehlivan / işte meydan, işte pehlivan / Güreşenlere yardım eder Hazreti Yezdan / Hani Ali, hani Veli / Pirimiz üstadımız Hazreti Hamza'dır belli / Alta düştüm diye erinme / Üste çıktım diye sevinme/Alta gelirsen apış / Üste gelirsen yapış / Vur sarmayı, kündeden at / Gönder Hazreti Muhammet’e salavat.)

—ANSİKL. Kuran’da Allah ve meleklerin Hz. Muhammet'e salavat okuduğu belirtilerek, inanan kişilerin de ona salat ve selam okumaları öğütlenir (XXXIII, 56). Bu nedenle müslümanlar namaz içinde tahiyyata oturunca, namazdan sonraki dualarda, çeşitli nedenlerle yapılan dua törenlerinde ve Hz. Muhammet'in adını yazarken ya da söylerken "Sallallahü aleyhi ve sellem”, “Allahümme salli ala Muhammet..." gibi sözlerle Peygamber'e salat ve selam okumayı galenekleştirmişlerdir. Buna "salavatı şerife” ya da kısaca "salavat" denir. Bu sözlere “onun ailesine ve ashabına da selam olsun" anlamında daha başka sözler de eklenir.