SAMİT sıf. (ar. sSmit). Esk.
1. Sessiz, susan, konuşmayan: Cism-i samit (ses çıkarmayan, cansız cisim).
2. Sağır, dilsiz.
3. Cansız.
4. Samit ü lerzan, susmuş ve titrek.

—Esk. dilbilg. Ünsüz. Sert-samit SERT. || Sinni samit.

—Sey. oy. Samit oyunları - LÂL OYUNLARl.