SANRISAL

sıf. Psik.
1. Sanrıya ilişkin şeye denir.
2. Kronik sanrısal psikoz, sanrısal belirtilerin temel karakteri, çeşitliliği ve ağırlığıyla ayırt edilen kronik hezeyanlı psikoz biçimi. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Kronik sanrısal psikoz, genellikle 30-50 yaş arasındaki kişilerde daha çok kadınlarda görülür. Birden ortaya çıkar. Genellikle, bedenin bazen kendi içinden, bazen de dışından gelen saldırgan ya da hakaret edici sesler duyulur. G. G. de Clörambault, bu psikozun çekirdeğini zihinsel otomatizm sendromunda (psişik yaşamın iradenin denetiminden kurtulduğu izlenimi) görüyordu.

Hezeyan eylemi her zaman global bir kişilik çözülmesiyle birlikte gitmez; çoğu kez normal bir mesleki etkinlik ve toplumsal uyum içinde varlığını sürdürür. Sanrısal hezeyan bazen o kadar iyi gizlenir ki, hastanın çevresindekiler farkına bile varmazlar.
Sanrısal psikoz kavramı, bazı zihin bozukluklarının tanımlanmasında yararlı olan bir kavramdır. Bunlar, kişilik çözülmesine ve sözde-yetersizlik yönünde bir gelişmeye rastlanmaması nedeniyle şizofreniden; ve hezeyanın kotarılmasına mantığın karışmaması nedeniyle de paranoya psikozlarından ayrılan zihinsel bozukluklardır.