SAPLAMAK g. f.
1. Bir şeyi (bir şeye, bir yere) saplamak, sivri bir şeyi güçlü, hızlı bir itişle ya da vuruşla o şeye, oraya batırmak: Bıçağı masaya, ağaca saplamak.
2. Kesici bir silahı bir kimsenin vücuduna saplamak, onu hızla vücuda batırmak, sokmak: Süngüyü bir kimsenin karnına saplamak. Bıçağı düşmanın sırtına saplamak.

♦ saplanmak dönş. f. ve edilg. f.
1. Sivri uçlu, sert bir şey sözkonusuysa, bir yere girmek, batmak: Bıçak hedef yerine ağaca saplandı. Kalbine saplanan kurşun onu anında öldürmüş.
2. Bir acı, ağrı, sancı sözkonusuysa, kendini şiddetle duyurmak: Mideme bir ağrı saplandı.
3. Bir şeye saplanmak, onun içine girmek, gömülmek, o şeyin içinde olmak; batmak: Çamura saplanan otomobil. Kara saplanmak.
4. Bir şeye (soyut) saplanmak, sözkonusu bir kimse ise, o şeyden başka bir şey düşünemez duruma gelmek; bir şeyse, bir kimsenin zihnini, aklını sürekli meşgul ederek onda tedirginlik yaratmak: Bu fikre nasıl, nereden saplandın anlayamıyorum. Körükörüne bir ideolojiye saplanmak. Tek bir çözüm yoluna saplanma, başka yolları da dene. Kafama saplanan bu düşünceden bir türlü kurtulamıyorum.