SARAÇHANE a. (ar. serrSc ve fars. haneden serrac-fjâne).
1. Koşum ve eyer takımları yapılan ve satılan yer.
2. Deriden, muşambadan vb. eşya yapılan ve satılan yer.

—ANSİKL. XIII. yy.’da, saraçların da öteki esnaf kuruluşları gibi ahilik sistemi içinde bir örgütleri vardı. İstanbul'da bezazistan çevresinde toplanan saraçlar, daha sonra bugünkü Fatih parkı ve kaymakamlık binası çevresinde yaptırılan (1475) saraçhaneye taşındılar Fatih Sultan Mehmet, bir fermanla burası dışında saraç dükkânı açılmasını ve saraçlığa ilişkin eşya üretilmesini yasakladı. 1606'dan sonra Divanyolu, Uzunçarşı, Sipahipazarı, Tavukpazarı'nda da saraç dükkânları açılmaya başladı. Saraçhane 1673'te tümüyle yandı. Daha sonra aynı yerde yeni bir saraçhane yaptırıldı. Yeni yapının duvarları kâgirdi ve dükkânlar iç kısımda bulunuyordu; ortada Saraçhane camisi ve Saraçlar loncası vardı.
1908'e değin canlılığını koruyan saraçhane, aynı yıl çıkan Fatih yangınında tümüyle ortadan kalktı.