SARF a. (ar. şart).
1. Harcama, masraf etme, tüketme.
2. Esk. Bir şeyi kullanma, bir şeyle uğraşma, yorma: Sarf-ı zihin. Sarf-ı mesai.
3. Esk. Çevirme, döndürme.
4. Sarf etmek, bir şeyi harcamak, tüketmek, kötü sözler söylemek: Ağır sözler sarf etmek.

—Esk. Sarf-ı maharet, hüner gösterme, hünerini ortaya koyma. || Sarf-ı makderet, kudret, güç harcama. j| Sarf-ı nazar -SARFINAZAR.

—Esk. dilbilg. Dilbilgisinin kelime yapısı ve çekim biçimlerini inceleyen bölümü; morfoloji. || Sarf konusunda yazılmış olan kitap. || Sarf ü nahiv, dilbilgisi.

—isi. huk. Nakdi, nakde satma, parayı parayla değişme.