SARICA sıf. Rengi sarıya yakın, sarıyı andıran
.
—Bot. Uçuk sarı renkli mantarlara denir.

♦ a.
1. Zool. Halk arasında yabanarısı- na verilen ad.
2. Kur. tar. OsmanlIlar’ da XVII. yy.’da eyalet valiliği görevinde bulunanların kapı halkını oluşturan bir askeri sınıf. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Kur. tar. Eyalet valilerinin haksız yere görevden alınmalarına karşı bir önlem olarak valiler, dirliği kesilmiş sipahileri ve ocaktan atılan kapıkulu askerlerini yanlarına alarak kapı halkını çoğaltma yolunu tuttular. Abdülhamit I tarafından kaldırılıncaya değin süregelen bu uygulamada, doğrudan doğruya valilerin kendi özel askeri gibi hareket eden bu kişilere sarıca ya da saruca denilmeye başlandı. Bölükler halinde örgütlenen sarıcaların başındaki komutan “başbölükbaşı" olarak adlandırılırdı. Sarıcalar genellikle yine valilerin buyruğundaki sekban ve leventlerle birlikte hareket ederler, vali öldürüldüğü ya da görevden alındığı zaman eşkıyalığa başlarlardı. Anadolu'da baş gösteren celali ayaklanmalarının birçoğunun başında da sarıcalıktan yetişme reisler yer almıştır.