SEHAİB çoğl. a. (ar. sebab'ın çoğl. se- hS’ib). Esk.
1. Bulutlar: "Sarışın tıbkı fecr-i nisanın / Mütenevvir sehaib-i güheri" (Tev- fik Fikret).
2. Sehaib-i emtar, yağmur bulutları. || Sehaib-i mefture, hareketsiz, kımıldamayan bulutlar.