SELAMET, -tl (ar. selâmet).
1. Esen olma durumu; esenlik: Hepinize selamet diliyorum. Allah selametler versin.
2. Korku, tasa ve tehlikeden uzak olma, güvenlikte olma: Selameti kaçmakta bulmak. Bu insanların selameti için elbirliğiyle gayret göstereceğiz.
3. Selamete çıkmak, tüm korku, tehlike ve tasadan kurtularak güvenliğe kavuşmak. || Selametle, bir kimseyi uğurlarken söylenen iyi dilek sözü; sağlı. cakla, esenlikle: Evinize selametle varın.

—Esk. ed. Kusursuz yapıtın düşünce, duygu, beğeni vb. bakımından taşıdığı kabul edilen nitelik: Selameti fikir, sela- met-i his, selameti zevk.

—İkt. tar. Selamet akçesi, OsmanlI döneminde derbentlerden ve başka geçit yerlerinden geçişlerde alınan vergi. (Geçit resmi, müruriye gibi adlar da verilen bu vergiye halk arasında “toprak bastı parası" denirdi. Verginin miktarı her yerde aynı değildi, iktisap mukataasının konulduğu 1826'da değişikliğe uğrayan bu vergi, Tanzimat'tan sonra kaldırıldı.)