SEKENE çoğl. a. (ar sakin, oturan'ın çoğl. sekene). Esk.
1. Bir yerde oturanlar, sakinler, ahali: "İstanbul sekenesinin kadır-danlığı ve bedayi-pervertiği hakkında iyi bir fikir vermez" (Süleyman Nazif).
2. Sekene-i karye, köyde oturanlar, köy ahalisi.