SEMAVİYE sıf. (ar. semavi, semâTnin dişi, semâviyye, semâ'iy- ye). Esk.
1. Göğe ait, göksel: Alaim-i semaviye (gökle ilgili, gökten gelen işaretler, belirtiler).
2. Tanrısal, kutsal: Ahkâm -ı semaviye (tanrısal hükümler). Kûtüb-i semaviye (kutsal kitaplar; Tevrat, Zebur, İncil, Kuran).