SENA a. (ar. sena'). Esk. Şimşek parıltısı.

—Esk. bot. Baklagillerden, yaprakları ve meyvesi sürgün ilacı olarak kullanılan bir ot. || Sena-yı Hindi, Hindistan'da yetişen sena. || Sena yı kâzib, yabani sinameki. || Sena-yı Mekki; Mekke senası; sinameki. || Sena-yı Mısr, Mısır senası.

SENA a. (ar. sena') Esk.
1. Övme, övüş. -
2. Sena etmek, övmek.
3. Sena-gû, sena-han, senakâr, sena-ver, öven, metheden, övücü.