SEVDA a. (ar. esved'in dişi, sevda).
1. Bir kimseye duyulan tutku düzeyine varan sevgi, aşk.
2. Bir şey, bir şeyi yapmak, gerçekleştirmek için duyulan heves, aşırı istek; tutku: Yurtdışına gitme sevdasından vazgeçmedi. Zengin olma sevdası. Hâlâ kendini kanıtlama sevdasında.
3. Sevda çekmek, birine gönlünü kaptırmak, aşırı ölçüde tutkun olmak; âşık olmak. || Sevdasına düşmek, bir şeyi gerçekleştirmeyi, elde etmeyi amaçlayarak o yönde çalışmak.

—Esk.
1. insanın bedeninde bulunduğu ve yaradılışını etkilediğine inanılan dört hılttan biri.
2. Çok siyah, kara.
3. Sevda-cu, sevgi arayan. || Sevdager, sev- dakâr, sevdalı. [| Sevda-penah, sevginin sığınağı: "ilelebed... iki rûh-ı muâşıkın bu ümid, /Bu vad-imugfel sevdâ-penâh kalbi idi" (Tevfik Fikret). || Sevda-perest, tutkun, düşkün. || Sevda-perver, sevgiyi artıran. || Sevda-zede, sevda yüzünden kötü duruma düşmüş.