SEYREK sıf. Kendisini oluşturan öğeler arasında fazla aralık bulunan; gür, sık, bol, yoğun olmayan şey için kullanılır: Seyrek saçlar. Seyrek dişler. Çorak tepelerdeki seyrek ağaçlar. Kumaşın dokusu çok seyrek.

—Ask. tar. Seyrek ordugâh, osmanlı ordusunun harekât ve manevralarda, konma yerlerinde, aralarında genişçe aralıklar bırakarak oluşturduğu ordugâh

—Biyocoğ. Seyrek bitki örtüsü, toprağı bütünüyle kaplamayıp yer yer çıplak kesimler bırakan bitki örtüsü. (Eşanl. AÇIK BİTKİ TOPLULUĞU.)

—Bot. Çiçekleri birbirinden çok aralıklı duran bileşik çiçeklere denir (seyrek salkım, talkım vb.).

—Tekst. Atkı iplikleri arasından ışık geçiren, gevşek örülmüş bir kumaş için kullanılır || Seyrek dokuma, gerek kötü bir bağlama atkısı kullanılması, gerek yanlış dink- leme sonucu atkı iplikleri aşırı aralıklı kalmış dokuma.

be.
1. Büyük zaman aralıklarıyla; ender, arada sırada: O buraya pek seyrek gelir. Bu bölgede kar çok seyrek yağar.
2. Aralıkları geniş tutarak: Fideleri seyrek dikmek.