SİA a. (ar. vüsfat'tan sica, sefa). Esk.
1. Genişlik, bolluk.
2. Takat, güç.
3. Siayı hal,rahat yaşama, bolluk.

—Esk. fiz. Kapasite, sığa.

—Esk. gökbil. Siayı magrib,güneşin ufuk çizgisinde battığı nokta ile gerçek batı noktası arasındaki uzaklık. || Sia-yı maşrık, güneşin ufuk çizgisinde doğduğu nokta ile gerçek doğu noktası arasındaki uzaklık.