SİN, -nnl a. (ar. sinn). Esk.
1. Bir kimsenin yaşı, yaşadığı süre: "Henüz bizzat tecarib icra edebilecek bir sin ve vaziyete gelinmedikçe vicdanı teşkil ve takviye eden şey terbiye ve bundan sonrası ise terbiye-i nefstir" (Baha Tevfik).
2. Diş.
3. Sinn-i cevani, 15-30 yaş arası. || Sinn-i inkitat, çöküntü yaşı, ihtiyarlık. || Sinn-i kemal, olgunluk yaşı. || Sinn-i kühulet, 30-50 yaş arası. || Sinn-i sahavet, 0-15 yaş arası. || Sinn-i sigar, bebeklik çağı. || Sinn-i şebab, 7-15 ya da 7-20 yaş arası. I| Sinn-i şeyhuhet, 50’den sonraki yaşlar. || Sinn-i temyiz, iyiyi kötüden ayırma yaşı. || Sinn-i vukuf, duraklama yaşı.
—Esk. anat. Sinn-i nabi, köpekdişi. || Sinn-i tufuliyet, sütdişlerinin dökülüp yenilerinin çıkması.
—Esk. dilbilg. Sinn-i samit, diş ünsüzü.
—Esk. zool. Sinn-i lahime, etoburların diş.
—İsi. huk. Sinn-i buluğ, ergenlik, buluğ yaşı. (Erkekler için on iki, kızlar için dokuz yaş buluğ için başlangıç, on beş yaş da buluğ sonu kabul edilir.) || Sinn-i temyiz, iyiyi kötüden ayırt edebilme yaşı. || Sinn-i yes, kadınlarda menopoz döneminin başladığı yaş. (Bk. ansikl. böl.)
Mat. çözlm. Sinüs'ün simgesi.
Kaynak: Büyük Larousse
