SİMA a. (fara sima).
1. Yüz, çehre: Siması hiç yabana gelmedi. Çocuk siması.
2. Kimse, insan: Şehrin tanınmış simalarındandır.
SİMA a. (ar. sima'). Esk.
1. Saz, çalgı dinleme.
2. Saz çalınan, müzikli tören.
—Esk. ciltç. Sima kaydı, elyazmalarında, kitabı kopya eden kişinin yazdıklarını, kitabın yazarına okuduğunu ve yazarın da bunu dinlediğini gösteren kayıt.
Kaynak: Büyük Larousse