SİPİHR a. (fars. sipihr). Esk.
1. Gökyüzü: "Sipihre başı erer en kemine bendesinin" (Nedim, XVIII. yy).
2. Talih, baht: "Kim olsa bugün o mihre mâlik / Olmuş sayılır sipihre mâliki" (A. H. Tarhan).
3. Sipihr-i nilgün, lacivert gök: "Gör ona ne rengier geçmiş sipihr-i nil-gûn" (Fuzuli, XVI. yy.). || Sipihr-ipencüm, göğün beşinci katı. || Sipihr-i ser-nigûn, tersine dönmüş talih: "Olunca mihr-i hüsnünün münakis derya-yı eşkimde / Eder her bir hababı bir sipihr-i ser-nigûn peyda" (Namık Kemal, XIX. yy.).

SİPİHR a. Muz. Türk müziğinde bir bileşik makam, (iki çeşittir. Birincisi şehnaz ile hisar makamlarının, İkincisi ise hisar ile küçek makamlarının birleşmesinden meydana gelir. Her iki şeklinde de karar perdesi "la dügâh”tır. Güçlü ise, “mi hüseyni" perdesidir, makamdan elde 50’ye yakın yapıt vardır.)