Atatürk, yaşadığı dönemde milli kültürün bir aynası olan sanat anlayışını benimsemiştir. Çünkü o dönem Türkiye’nin yeniden yapılanma süreciydi ve milli kültürün oluşması önemliydi. Burada sanat bir araç görevi görecekti. “Güzel sanatlarda muvaffak olmak, bütün inkılaplarda başarıya ulaşmak demektir. Güzel sanatlarda muvaffak olamayan milletler ne yazık ki, medeniyet alanında yüksek insanlık sıfatıyla yer almaktan ilelebet mahrum kalacaklardır. Milletimizin güzel sanatlar sevgisini her türlü vasıta ve tedbirlerle besleyerek inkişaf ettirmek milli ülkümüzdür” sözleriyle Atatürk bu sanatın Türk milleti için ne kadar önemli olduğunu vurgulamıştır.

Sanayi-i Nefise Osmanlı zamanından kalmadır ve burası Atatürk tarafından imar ettirilip Güzel Sanatlar’a dönüştürülmüştür. Avrupanın çeşitli sanat merkezlerine burada yetişmiş olan sanatçılar gönderilmiştir. Avusturya, Fransa ve Almanya’ya pek çok öğrenci heykel, mimarlık ve resim sanatlarını öğrenmesi için gönderilmiştir.

Atatürk’ün sanatçıya verdiği değer çok büyüktür. Devrin Türk ocağında İstanbul Şehir Tiyatrosu’ndan Ankara’ya gelen sanatçılar temsiller vermektedir. Henüz devlet tiyatroları kurulmuş değildir. Atatürk bu temsillerden birini izlemiştir ve çıkışında sanatçıları Çankaya’ya davet etmiştir. Çankaya’da ağırladığı sanatçılar kendisine iltifat yağdırmaktadır. Reşit Galip ayrılma vakti geldiğinde sanatçılara Atanın elinin öpülmesi gerektiğini söylemiştir. Atatürk ise “Sanatçı el öpmez, sanatçının eli öpülür” diyerek sanatçıların ellerini öpmüştür.