SORUNLU sıf.
1. Duygusal, ruhsal sorunları nedeniyle kendisiyle kolay iletişim kurulamayan; ilişkilerde sorun çıkartan kimse için kullanılır; problemli: Sorunlu bir genç, mutlaka bir uzmanla görüşmesi gerekir.
2. Çeşitli sorunlar, güçlükler içinde bulunan topluluk, kuruluş vb. için kullanılır; problemli: Sorunlu bir ülke. Sorunlu kuruluşlar.
3. Çeşitli sorunlar içeren: Sorunlu bir beraberl'k. Evlilikleri çok sorunlu.